De tactiek waarmee Chelsea kampioen werd

Chelsea heeft met het winnen van de Premier League een zeer succesvol seizoen doorgemaakt. Ook het puntenaantal van 93 uit 38 wedstrijden is indrukwekkend te noemen. Zeker als je in beschouwing neemt dat de Premier League misschien wel de zwaarste competitie van de wereld is. Er is concurrentie van clubs zoals: Manchester United, Manchester City en Liverpool. Een knappe prestatie dus van Chelsea.

Tekst: Valentijn Vermeend

Aan de basis van dit succes staat de Italiaanse oefenmeester Antonio Conte. Hij moest de interim trainer Guus Hiddink opvolgen, die in december (2015) het stokje overnam van Mourinho. Conte, die ook succesvol was bij Juventus, heeft van Chelsea een zeer degelijk team gemaakt.  Een team waar zowel de defensieve als offensieve patronen opvallen. Reden om dit artikel dieper in te gaan op de tactiek van Chelsea.

1. Formatie

Chelsea speelt in een 1-3-4-3 formatie. Een formatie waarbij ze makkelijk kunnen schakelen tussen verschillende speelstijlen. Meestal kiest Chelsea voor een behoudende aanpak. Ze trekken zich terug naar eigen helft om in de counter toe te slaan. Dit was zeer succesvol tegen bijvoorbeeld Manchester City (1-3). De defensie is met 33 tegendoelpunten zeer stabiel. Daarnaast heeft Courtois zestien keer de nul weten te houden. Ook aanvallend heeft Chelsea een goede indruk achter gelaten. Ze hebben dit seizoen 85 doelpunten gemaakt, een gemiddelde van 2.24 per wedstrijd. Dit toont aanvallende kwaliteiten van het doelgerichte team.

1-3-4-3 formatie van Chelsea
1-3-4-3 formatie

2. Defensieve structuren

De verdedigende structuur bestaat uit een 1-5-4-1 formatie. De kenmerken van deze formatie zijn de inzakkende Alonso en Mozes. Ze zakken terug tot de lijn van de drie centrale verdedigers; Cahill, David Luiz en Azpilicueta. De flankspelers Hazard en Pedro zakken tot lijn van Kanté en Matić. Diego Costa blijft in de punt van de aanval spelen. Chelsea speelt graag behoudend en met veel spelers achter de bal.

1-5-4-1 formatie verdedigend
1-5-4-1 formatie (verdedigend)

2.1 UITSTAPPEN VLEUGELVERDEDIGERS

Zoals beschreven zakt Chelsea in tot een 1-5-4-1 formatie. Als de rechter vleugelverdediger (2) van de tegenstander aan de bal komt, bijvoorbeeld door een pass van de verdedigende middenvelder (6), is het Alonso of Hazard die kan uitstappen. In het voorbeeld is Hazard te ver van de rechter vleugelverdediger (2) af, dus zal Alonso de keuze maken om uit te stappen. Cahill neemt gelijk de rechtsbuiten (7) van Alonso over, die meestal naar binnen trekt voor de opkomende back (2). David Luiz schuift door naar de spits (9) van de tegenstander, die in eerste instantie door Cahill werd gedekt. De rechter centrale verdediger (Azpilicueta) wordt de vrije verdediger. Mozes vangt nu de linksbuiten (7) op. Op het middenvelder kantelen Kanté, Matić en Pedro af naar de linkerzijde. Hazard probeert de passlijn naar de rechtsbuiten (7) te blokkeren.

Uitstappen vleugelverdedigers Chelsea
Uitstappen vleugelverdediger
Vervolg uitstappen vleugelverdedigers Chelsea
Vervolg uitstappen vleugelverdedigers

2.2 UITSTAPPEN MIDDENVELDERS

Als de tegenstander door het centrum probeert aan te vallen treedt er een ander mechanisme in werking. Het oplopen van de vijandelijke verdedigende middenvelder (6) wordt opgevangen doordat de controlerende middenvelder (Kanté) uitstapt. Tegelijkertijd komt vanaf de andere kant Matić. Hij loopt vanuit de passlijn van de centrale middenvelder (8) naar de speler met de bal. Azpilicueta vangt de aanvallende middenvelder (10) op, die wordt achtergelaten door Kanté. De rest van de defensie kantelt naar het centrum. Ook Hazard komt naar binnen om Matić schuin rugdekking te geven. Pedro stapt iets schuin naar het centrum om de passlijn naar de linker vleugelverdediger (5) af te schermen. Hij is nu ook een indirect gevaar voor de counteraanval.

Uitstappen middenvelders Chelsea
Uitstappen middenvelder
Vervolg uitstappen middenvelders Chelsea
Vervolg uitstappen middenvelder

2.3 DRUK ZETTEN OP DE HELFT VAN DE TEGENSTANDER

Sporadisch zet Chelsea druk op de helft van de tegenstander. Tijdens de opbouw van de tegenstander zet Hazard druk vanuit de passlijn van de rechter vleugelverdediger (2) richting de centrale verdediger (3). Via de driehoek met de controlerende middenvelder (8), kan de tegenstander toch de back (2) bereiken. Deze wordt vervolgens direct onder druk gezet door de uitstappende Alonso. Costa zorgt dat de passlijn naar de verdedigende middenvelder (6) wordt geblokkeerd. Matić doet hetzelfde door tussen de bal en controlerende middenvelder (8) te gaan spelen. De andere centrale verdediger (4) wordt in de gaten gehouden door Pedro. Bij een pass naar deze speler kan Pedro onderscheppen en counteren. Om het speelveld te verkleinen kantelt de rest van het team af naar de kant van de bal.

Druk helft tegenstander Chelsea
Druk helft tegenstander
Vervolg druk helft tegenstander Chelsea
Vervolg druk helft tegenstander

3. Aanvallende structuren

Aanvallend gezien lijkt de formatie van Chelsea op een 1-3-2-5. Doordat Alonso en Mozes de ruimte aan de zijkant groot houden en aansluiten bij de aanvalslinie kunnen Hazard, Costa en Pedro vanuit het centrum gevaarlijk te worden. Ze proberen bij de verdediging van de tegenstander een overtalsituatie te creëren. Het overige vijftal bewaakt centrum voor eventuele counters.

1-3-2-5 formatie Chelsea
1-3-2-5 formatie

3.1 OPBOUW VIA LINKER CENTRALE VERDEDIGER

Tijdens de opbouw wordt er regelmatig opgebouwd via de linker centrale verdediger (Cahill). Als David Luiz hem tijdens de opbouw aanspeelt, kan hij via een rechte pass Hazard bereiken. Hazard wordt meestal geschaduwd door de rechter vleugelverdediger (2). Hazard heeft echter verschillende opties. Hij kan kaatsen op  Matić of Alonso. De laatstgenoemde is vaak de beste oplossing, omdat hij vrij de ruimte aan de linkerzijde kan bespelen. Chelsea maakt zowel aan de linker- als rechterzijde gebruik van deze ruitvorm.

Opbouw via linker centrale verdediger Chelsea
Opbouw via linker centrale verdediger

3.2 OPBOUW VIA DE VLEUGELVERDEDIGER

Een andere mogelijkheid is dat centrale verdediger Cahill nog dichter tegen de zijlijn gaat spelen. Tegenstanders kiezen er dan vaak voor om de rechtsbuiten (7) richting Cahill te laten lopen, zodat hij druk kan zetten. Cahill speelt vervolgens de bal langs de lijn in richting Alonso. Door de diepe positie die Alonso inneemt, dwingt hij de rechter vleugelverdediger (2) van de tegenstander om uit te stappen. Hierdoor kan Hazard vrij komen tussen de linie van het middenveld en de verdediging. Hazard kan vervolgens dribbelen met de bal, waarna er vier opties volgen. De bal kan in de diepte richting Alonso (1). De tweede mogelijkheid is de steekpass naar Costa (2), die de loopactie tussen de centrale verdedigers (3 en 4) heeft gemaakt. Pedro kiest ervoor de ruimte te benutten tussen de linker vleugelverdediger (5) en de centrale verdediger (4). Ook hij kan worden bereikt door Hazard (3). Tot slot de bal naar de andere zijde (4), waar Mozes aansluit in de aanval en tot een voorzet kan komen.

Opbouw via vleugelverdediger
Opbouw via vleugelverdediger
Vervolg Opbouw via vleugelverdediger
Vervolg opbouw via vleugelverdediger

3.3 DIRECTE PASS NAAR DE SPITS

De zone tussen de linie van middenveld en verdediging wordt door Conte als zeer belangrijk beschouwd. Het liefst wil Chelsea zo snel en eenvoudig mogelijk deze ruimte bereiken. David Luiz speelt hier een belangrijke rol. Hij is vaak degene die door middel van een lage strakke pass Costa kan bereiken. Van belang hierbij is dat passlijn richting Costa open ligt. Kanté en Matić kunnen dit bewerkstelligen door een beetje richting de flank te bewegen om zo hun directe tegenstanders (6 en 8) te laten volgen. Costa is nu aanspeelbaar, door zijn duelkracht kan hij de bal vaak in bezit houden of kaatsen. De kaats is de keuze die het vaakst wordt gemaakt. Hazard anticipeert al op deze kaats en komt onder Costa. Vervolgens speelt Hazard gelijk Pedro aan. Deze korte combinatie zorgt voor de volgende aanvalsopzet waarbij Pedro meerdere opties heeft. Hij kan de steekpass naar Costa hanteren (1), die uit de rug van de centrale verdediger (3) probeert te ontsnappen. Hazard is na zijn pass richting Pedro begonnen met de loopactie achter Pedro langs. Hij kan bereikt worden door de steekpass (2) tussen de linker vleugelverdediger (5) en de centrale verdediger (4) in. Ook Mozes is aan de rechterzijde weer een mogelijkheid (3).

Directe pass naar de spits Chelsea
Directe pass naar de spits
Vervolg directe pass naar de spits
Vervolg directe pass naar de spits

3.4 AANVAL VIA DE VLEUGEL VERDEDIGER

David Luiz weet met zijn lange pass vaak de vleugels te bereiken. De positie van Mozes is hierin belangrijk, hij stelt zich diep op de helft van de tegenstander op. Wanneer hij de bal ontvangt, stapt de linker vleugelverdediger (5) van de opponent uit. Pedro duikt in de ruimte die de back (5) achter zich laat vallen. Bij de pass van Mozes wordt al positie gekozen door Hazard, Costa en Alonso. Pedro kan vervolgens kiezen voor de lage pass naar Costa voor het doel langs (1), de bal terugtrekken naar Hazard rond de penaltystip (2) of Alonso door de lucht aanspelen (3).

Aanvalsopzet vanuit lange pass centrale verdediger Chelsea
Aanvalsopzet vanuit de lange pass van centrale verdediger naar de vleugelverdediger
Vervolg Aanvalsopzet vanuit lange pass centrale verdediger Chelsea
Vervolg aanvalsopzet vanuit de lange pass van centrale verdediger naar de vleugelverdediger

4. Counter

4.1 INTERCEPTIE BIJ LINKER VLEUGELVERDEDIGER

Zoals beschreven bij 2.1 kan Alonso uitstappen naar de rechter vleugelverdediger (2) van de tegenstander. Bij een onderschepping van Alonso volgt de pass in ruimte naar Hazard. Vaak is Hazard vrij om uit te lopen, omdat Cahill de tegenstander (7) van Alonso opvangt. Hazard gaat de combinatie met Costa aan. Vervolgens is Pedro al onderweg  om de pass van de doorgelopen Hazard te ontvangen. Pedro is als derde man in deze combinatie zeer moeilijk te verdedigen.

Counter na interceptie van vleugelverdediger
Counter na interceptie van vleugelverdediger

4.2 INTERCEPTIE BIJ CONTROLERENDE MIDDENVELDER

Chelsea heeft met Kanté een wapen op gebied van intercepties. In de Premier League heeft hij dit seizoen 238 intercepties gepleegd. Kanté anticipeert snel op de pass die gegeven gaat worden. In het voorbeeld een situatie die veelvuldig voorkomt. Kanté onderschept de bal wanneer de pass wordt gegeven van de linker vleugelverdediger (5) naar de aanvallende middenvelder (10). Na de onderschepping dribbelt Kanté met de bal richting de rechterzijde, waar hij verschillende keuzes kan maken. De bal kan via een steekpass achter de verdediging naar Costa (1), die tot een scoringskans kan komen. De bal kan schuin terug worden gegeven op Pedro (2), die Hazard kan bereiken of kan schieten. Wederom is de opkomende Mozes ook weer een optie (3).

Counter na interceptie controlerende middenvelder
Counter na interceptie controlerende middenvelder
Vervolg counter na interceptie controlerende middenvelder
Vervolg counter na interceptie controlerende middenvelder

5. Conclusie

Antonio Conte heeft zijn spelers duidelijk geïnstrueerd op welke manier er gespeeld dient te worden. Chelsea speelt behoudend en voornamelijk in een 1-5-4-1 formatie, wanneer de tegenstander probeert aan te vallen. Het defensieve blok blijft gedurende de wedstrijd intact. De drie centrale verdedigers met voor hun Matić  en Kanté.  Wanneer de tegenstander tijdens het aanvallen gaten laten vallen, weet Chelsea hier optimaal van de profiteren. Ze zijn zeer gevaarlijk en doelgericht in de counter. Als ze zelf willen aanvallen verandert de formatie in een 1-3-2-5 formatie. De vleugels zorgen ervoor dat de speelruimte groot blijft, waardoor Hazard, Pedro en Costa in de ruimte tussen linies kunnen renderen. De 1-3-4-3 formatie van Antonio Conte is zeer vernieuwend voor de Premier League. Sinds zijn komst zijn er veel ploegen die zijn voorbeeld volgen. Maar toch blijft de uitvoering van Chelsea uniek.

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.